معرفی ساز بانجو
بانجو سازي زهي با چهار، پنج يا شش سيم است كه در آن پوسته‌اي نازك روي يك فريم يا حفره‌اي كه نقش رزنيتور (تشديد كننده يا طنين انداز) را دارد، كشيده شده است كه به عنوان سر ساز (head) شناخته مي‌شود. 
پوسته يا كله (head) معمولاً از پلاستيك ساخته مي‌شود و البته هنوز گاهي اوقات از پوست حيوانات در ساخت آن نيز استفاده مي‌گردد. فريم معمولاً به شكل دايره است. اشكال اوليه اين ساز توسط آفريقائيان در آمريكا ساخته شد، كه از سازهاي آفريقايي با طراحي مشابه گرفته شده است.
تاریخچه ساز بانجو
تاریخچه شگفت انگیز این ساز به اوایل سده ۱۶ میلادی بازمی‌گردد؛ یعنی درست زمانی که پیشگامان این ساز در غرب آفریقا، بسیار زودتر از آن که بانجو در آمریکا مورد استفاده قرار بگیرد، ظاهر شدند.
در حدود سده ۱۷ میلادی، بانجوهای اولیه در میان بومیان و برده‌های آفریقایی بسیار محبوب بود. تحقیقات اخیر در مورد تاریخچه سازهای آفریقایی نشان میدهد که در غرب آفریقا حدود ۶۰ ساز که هر کدام شباهت‌های خاص خود را با بانجو دارند پیدا شده که میتوان آنها را نمونه‌های اولیه این ساز تلقی کرد. همچنین مدارک دیگری نیز وجود دارد که ابتدایی‌ترین نوع از این دسته از سازها را مربوط به ۶۰۰۰ سال پیش، در حوالی بین ا‌لنهرین نشان میدهد.
با این حال، اصالت این ساز را میتوان آفریقایی دانست. همانگونه که نخستین توصیف دقیق در این باره را یک انگلیسی به نام ِسر هانس اسلوان (Sir Hans Sloane) در هنگام بازدید از جامائیکا در مجله‌ای در سال ۱۶۸۱، این ساز را «استرام استرامپ» می‌نامد.
جنس ساز (Banjo)
بانجو از دو ماده اوليه عمده ساخته میشود: چوب و فلز. البته مواد ديگری همانند چسب های مختلف؛ مواد منبت كاری (يا تزئين) همانند صدف و پلاستيك نيز در مقادير كمتر در ساخت آنها مورد استفاده قرار میگيرد.
بانجو و ژانرهای آن
این ساز غالباً مرتبط با موسيقي هاي كانتري (country)، فولك (folk)، ايرلندي بين المللي (Irish traditional) و بلوگراس (bluegrass) است. از نظر تاريخي قبل از رايج شدن اين ساز در اجراهاي نوازندگان دوره گرد در قرن 19ام، بانجو نقش عمده اي در موسيقي سنتي آفريقايي-آمريكايي داشت. بانجو و فيدل پايه و اساس موسيقي قديمي آمريكايي هستند. اين ساز به دفعات در جاز سنتي مورد استفاده قرار گرفته است.
